عملکرد انکرها ( گیرایی در بتن یا مصالح دیگر )

به طور کلی عملکرد انکر ها ( گیرایی در بتن یا مصالح دیگر ) به چهار روش صورت می پذیرد:

1- اصطکاکی ( Friction ) یا انبساطی ( Expansion )

در این حالت انکر پس از نصب یا کاشت، به واسطه ایجاد نیروی اصطکاک با مصالح پایه می تواند بار های متفاوتی را تحمل کنند. اغلب انکرهای فلزی – این نوع انکر ها با نام انبساطی نیز شناخته می شوند – و پلاستیکی ( رول پلاک ) به این شیوه عمل می کنند و به راحتی نصب می شوند.

2- کلیدی یا چفت و بستی ( Keying )

در این حالت انکر با ایجاد حفره یا خزینه کردن مصالح پایه – که در این حالت اغلب بتن می باشد – باعث ایجاد گیرایی می شود. این نوع انکر ها ظرفیت باربری بالایی دارند و می توانند بارهای دینامیکی را نیز تحمل کنند و در فواصل کمی از لبه مصالح پایه نیز نصب شوند.

3- ترکیب اصطکاکی و کلیدی ( Combination of Friction & Expansion )

این نوع انکر ها به طور همزمان به دو روش اصطکاکی و کلیدی عمل می کنند. این انکر ها نیز ظرفیت باربری بالایی دارند و بارهای دینامیکی را نیز تحمل می کنند.

4- چسبندگی ( Bonding )

انکر های شیمیایی که با نام چسب بتن یا چسب کاشت آرماتور نیز شناخته می شوند، با ایجاد چسبندگی بین میلگرد یا راد تمام رزوه ( Rod ) با مصالح پایه، باعث ایجاد ظرفیت باربری می شوند. مزیت استفاده از این نوع انکر ها عدم محدودیت استفاده در قطر و عمق کاشت می باشد.